Lubię czytać serie – zwłaszcza kryminalne – we właściwym porządku chronologicznym. Dlatego często muszę czekać aż wydawcy uzupełnią swoje polskie przekłady, Czasem sprawia to, ze muszę czekać z jakąś seria kilka lat. Bywa to frustrujące, zwłaszcza gdy okazuje się, że pierwsza powieść jest najzwyczajniej w świecie słaba.
Jonas Moström to pisarz, którego nazwisko jest już w Szwecji wyrobioną marką. Niebo jest zawsze wyżej to jego dziewiąta powieść kryminalna, pierwsza z nowej serii, której bohaterką jest psychiatra Nathalie Svensson, specjalista od psychopatii. Współpracuje ona z policyjną grupą dochodzeniową, jako profiler. Autor ma więc doświadczenie, debiutował w 2004 roku, można więc uznać, że pisze nieśpiesznie, choć regularnie. Czytaj dalej Sprawa osobista (Rafał Chojnacki)
Trzecia powieść Kristiny Ohlsson wprowadza nas w nowe okoliczności, które sprawiają, że życie Fridriki Bergman staje na głowie. Urlop macierzyński powoli jej się nudzi i zaczyna zastanawiać się nad powrotem do pracy w niepełnym wymiarze godzin. Cieszy się zatem gdy okazuje się że jej partner, Spencer, ma zamiar wyręczyć ją w opiece nad dzieckiem, biorąc urlop na Uniwersytecie w Uppsali, gdzie jest profesorem literaturoznawstwa. Czytaj dalej Zagadka zwłok z Midsommarkransen (Rafał Chojnacki)
Wydawcy na całym świecie – w tym również w Polsce – prześcigają się w wynajdywaniu nowych królów i królowych skandynawskiego kryminału. Jednak tak, jak nikt nie jest obecnie w stanie zagrozić pozycji Jo Nesbø wśród piszących w tym gatunku mężczyzn, tak wśród kobiet niepodzielnie króluje od lat Camilla Läckberg.
Solveig Berg była uznaną dziennikarką w największej szwedzkiej popołudniówce. Jej światem był high life, reportaże i teksty o celebrytach i biznesmenach. Jednak upadek z wysokiego konia zawsze jest bardzo bolesny. Wystarczył jeden błąd, by Solveig znalazła się na bruku, łatając domowy budżet kiepsko płatną pracą w barze z hamburgerami w centrum Sztokholmu i… prowadzeniem bloga.
Jeszcze niedawno żaden szwedzki czytelnik kryminałów nie wiedział kim jest Erik Axl Sund, mimo że trylogia o Victorii Bergman otrzymała w 2012 roku nagrodę specjalną Szwedzkiej Akademii Kryminału. Działo się tak dlatego, że w Szwecji powieści te zostały wydane pod oryginalnymi nazwiskami dwójki pisarzy – Jerkera Erikssona i Håkana Axlandra Sundquista. Czytaj dalej W głowie Victorii Bergman (Rafał Chojnacki)
Sara Larsson zaskakuje. Nie tylko dlatego, że jest debiutantką, która napisała świetną powieść, ale przede wszystkim dlatego, że właściwie od samego początku sprawia wrażenie zdolnej pisarki, która wie co chce powiedzieć i potrafi to zrobić w świetny sposób. Dobrze konstruuje fabułę, odpowiednio rozkłada napięcie, tworzy ciekawych i różnorodnych bohaterów, buduje wiarygodne dialogi. Czytaj dalej Żona gwałciciela (Rafał Chojnacki)
Carl-Johan Vallgren to popularny szwedzki pisarz, którego z powodzeniem można uznać za twórcę głównonurtowego, Oczywiście zdarza się, że i tacy (również w Polsce) próbują swoich sił w literaturze kryminalnej, jednak zazwyczaj efekty są dość niejednoznaczne, ponieważ twórcom nie znającym konwencji wydaje się, że tworzą coś oryginalnego, podczas gdy często efekt ich pracy jest dokładnie odwrotny. Czytaj dalej W cieniu (Rafał Chojnacki)
Powieść „Dziewczyna ze śniegiem we włosach” to niezwykły debiut. Ninni Schulman. Opowiedziana w poruszający sposób historia dziennikarki wyjeżdżającej na prowincję, oraz jej zaangażowania w zaginięcie młodej dziewczyny, to świetny start serii, która przyniosła autorce popularność nie tylko w Szwecji, ale również w wielu krajach, do których dotarły jej powieści.
Odd Harald Hauge jest nie tylko autorem thrillera z bardzo dramatyczną okładką. To również człowiek, który z upodobaniem wspina się na najwyższe szczyty. Jest jednym ze zdobywców Mount Everestu, a także dziennikarzem ekonomicznym. Ma również na koncie teksty o górach. Czytaj dalej Droga na szczyt (Rafał Chojnacki)
Nie wiem jak to się stało, że inżynier budownictwa lądowego został autorem kryminałów, jednak dobrze się stało, że wybrał ta profesję. „Tajemnica wyspy Flatey” pokazuje nam, że zbrodnia na krańcach świata to wciąż temat nośny, interesujący dla czytelnika i budujący napięcie, którego często brakuje w pełnych akcji powieściach, których akcja przenosi nas do wielkich metropolii.
Sofia Bauman jest młodą dziewczyną, która nieco przypadkowo trafia na wykład młodego i przystojnego wizjonera, zakładającego właśnie ośrodek szkoleniowy na jednej z wysp, położonych na zachodnim wybrzeżu Szwecji. Franz Oswald jest nie tylko elokwentny i pełen pomysłów na to jak zmienić świat i ludzi, jest też przede wszystkim człowiekiem, który swoje twierdzenia opiera na silnych podstawach naukowych. Czytaj dalej Śmierć na Wyspie Mgieł (Rafał Chojnacki)
Sven Elvestad, znany na świecie pod pseudonimem Stein Riverton, to norweski klasyk literatury kryminalnej. Tworzył na początku XX wieku i jego kryminały doskonale wpisują się w realia epoki. Nie jest to już opowieść o genialnym detektywie, pokroju Sherlocka Holmesa – choć bohaterowi serii Elvestada, Asbjørna Kraga nie brakuje zdolniości dedukcyjnych – a bardziej opowieść w stylu clue-puzzle, typowa dla Złotej Ery Kryminału.
Bez względu na to jak kontrowersyjny jest sam pomysł wydawania kolejnych tomów cyklu „Millennium”, trzeba przyznać, że David Lagercrantz najwyraźniej odrobił pracę domową i wziął sobie do serca postulaty czytelników i krytyków, którzy przy okazji poprzedniego tomu narzekali nieco na jego wizję Salander. Czytaj dalej Autor, który dogonił swój cień (Rafał Chojnacki)
Po dłuższej przerwie wracamy na Sandhamn, gdzie ponownie rodzina Nory Linde spędza wakacje. Jej przyjaciel, policjant Thomas Andreasson ma za zadanie zbadanie tajemniczych spraw, związanych z jednym z nowych mieszkańców wyspy. Kiedy okazuje się że Carsten Jonsson, właściciel nowobogackiej willi, robi interesy z Rosjanami, sytuacja na wyspie staje się nagle o wiele bardziej drażliwa.
Wydawnictwo 12 Posterunek odważnie wkracza na poletko wydawców skandynawskich kryminałów. „Skradziony pawian” Anny Karoliny to pozycja warta uwagi i dlatego od pierwszych słów niniejszej recenzji polecam poszukanie i nabycie tego tytułu, ponieważ może się okazać że bez spektakularnej promocji zniknie on w natłoku innych, lepiej wyeksponowanych książek. Mam nadzieję że tak się jednak nie stanie, ponieważ powieść zasługuje na uwagę.
Czytaj dalej Konkurencja dla Lapidusa (Rafał Chojnacki)
Powiedzenie o „Przeklętym promie” że jest to kryminał, byłoby sporym nadużyciem. Mamy wszak do czynienia z rasową powieścią grozy. Jednak Mats Strandberg napisał ją w formie, do której dobrze przyzwyczaili się już miłośnicy skandynawskiego kryminału. Jest tu ciekawie zbudowany wątek obyczajowy, związany z budową psychologiczną postaci. Każdą z ważnych postaci poznajemy dość dobrze, zanim nastąpi przełom w akcji, którym jest… pojawienie się wampirów.
W powieści „Osiemnaście stopni poniżej zera” akcja wraca na właściwe tory, czyli rozgrywa się po „Ofierze bez twarzy”. Fabian Risk pracuje zatem jako policjant na zachodnim wybrzeżu Szwecji i tam toczą się wypadki, których dotyczy opisywana przez Stefana Ahnhema historia.
„Milczenie czasu” to czwarty z serii napisanych przez Ragnara Jonassona kryminałów, których bohaterem jest młody policjant Ari Thor Arason islandzkiego miasteczka Siglufjörður.
Siadając do lektury nowej książki Kallentofta – tym razem napisanej wspólnie z Markusem Luttemanem – zastanawiałem się przede wszystkim nad tym, czy rozpoczęcie nowej serii oznacza, że nie spotkamy się już z neurotyczną Malin Fors… Wiem, że czekają nas jeszcze jakieś zaległe tomy, ale byłoby mi niezmiernie smutno, gdybym musiał pożegnać się z jedną z moich ulubionych postaci literackich…