„Kluczowy świadek” to literacki debiut Jørna Liera Horsta. Choć sam autor uważa tą powieść za nieco mniej udaną, to jednak właśnie jej zawdzięczamy serię, która również w Polsce cieszy się sporą popularnością. Mówiąc wprost: gdyby nie ta powieść, nie byłoby Williama Wistlinga, którego najnowsze sprawy zapewniają nam dzisiaj wysokiej klasy intelektualną rozrywkę.
„Harry Hole powraca” – ile to już razy elektryzowało czytelników to krótkie zdanie? Właściwie powinniśmy się już na nie uodpornić. Ale ilekroć Jo Nesbø wraca do swojego najbardziej znanego bohatera, każda kolejna powieść przyciąga tłumy fanów historii o niepokornym gliniarzu z Oslo. Czytaj dalej Gdy narasta pragnienie (Rafał Chojnacki)
Debiutancki „Pływak” Joakima Zandera zaostrzył mój apetyt na prozę tego szwedzkiego autora. Właśnie dlatego z niecierpliwością oczekiwałem premiery „Islamskiego łącznika”.
Debiutant, który zjadł zęby na kryminale… Czy to w ogóle możliwe? W przypadku Geira Tangena dokładnie tak jest. Człowiek, który od lat śledzi to co dzieje się na norweskim rynku powieści kryminalnej złapał wreszcie za pióro i napisał własną historię detektywistyczną. Na dodatek wybrnął z niej lepiej, niż można by się spodziewać.
Czytaj dalej Zagraj to jeszcze raz, Maestro (Rafał Chojnacki)
Fredrik Beier to nasz nowy kolega w norweskiej policji. Owszem, potrafi za dużo wypić, ma skłonności do agresywnych zachowań i lęki, których nie powstydziłby się niejeden pensjonariusz zakładu psychiatrycznego… ale to również dobry śledczy, facet, który wie, że jak się złapie trop, trzeba nim iść aż do końca, bez względu na konsekwencje. Wiele wskazuje więc na to, że Beier jest po prostu idealnym bohaterem powieści kryminalnej.
To co proponuje nam w tej niegrubej książeczce Jørn Lier Horst, to z jednej strony zabawa pewną konwencją – mamy tu historię szkatułkową – z drugiej zaś okazja do przyjrzenia się jak zmieniły się metody działania policji na przestrzeni ostatnich 30 lat.
Thomas Engström to taki spryciarz, który, kombinuje jak tu jednocześnie zjeść ciastko i mieć ciastko. Z jednej strony jest w pełni świadomy spuścizny subgatunku nordic noir, z którego ze względu na pochodzenie się wywodzi, z drugiej zaś robi co może, żeby z niego uciec, sprawiając, że jego proza stanie się bardziej atrakcyjna dla międzynarodowego odbiorcy. I co ciekawe taki manewr mu się udaje!
Recenzenci lubują się w porównywaniu pisarzy. Jørn Lier Horst był już „norweskim Mankellem”, „drugim Nesbø” i zapewne kimś tam jeszcze. Tymczasem ja z powieści na powieść coraz bardziej przekonuję się że Horst to Horst. Owszem, raz lepszy, raz gorszy, ale generalnie to cały czas ten sam facet. Nikogo nie udaje i z nikim nie staje w zawodu. Po prostu uprawia swoją kryminalną działeczkę.
„Oko Nieba” to już dziesiąty tom cyklu Arne Dahla o Drużynie A. Choć zazwyczaj takie informacje nie są szczególnie istotne, ponieważ wiele cykli powieściowych da się czytać nie znając poprzednich tomów, to jednak w tym przypadku jest inaczej.
Robert Karjel jest zawodowym wojskowym i autorem kilku niezłych thrillerów. W Polsce jak dotąd ukazał się tylko jeden. Patrząc na okładkę tej książki jakoś się nie dziwię, że nie przyciągnęła ona tłumów.
Głośny „Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął” Jonasa Jonassona, sfilmowany przez Felixa Herngrena, otworzył w Skandynawii modę na powieści o emerytach. Bynajmniej nie tylko dla emerytów.
Sveen
Debiutancka powieść kryminalna Garda Sveena otrzymała trzy najważniejsze skandynawskie nagrody przyznawane literaturze kryminalnej. Z marketingowego punktu widzenia to szalenie istotne, ponieważ Jo Nesbø, największy żyjący autor skandynawskich kryminałów, otrzymał jak dotąd tylko dwie z nich za jedną powieść (chodzi o debiutanckiego „Człowieka-nietoperza). Czytaj dalej Czarna karta historii (Rafał Chojnacki)
Szwedzka autorka Åsa Larsson uchodzi w swoim kraju za jedną ze zdolniejszych pisarek. Jej książki sprzedają się w wysokich nakładach, a jej pojawieniu się w światku pisarzy kryminalnych towarzyszył spory rozgłos, który zawdzięczała nagrodom, jakim obsypano jej dwie pierwsze książki.
Druga część serii Christoffera Carlssona wprowadza nas ponownie w klimat Szwecji, której nie widać z okien turystycznych autobusów. Ten mroczny świat wymaga mrocznego bohatera i taką właśnie postać udało się autorowi wykreować.
Już od jakiegoś czasu słychać było o tym, że Liza Marklund zamierza zakończyć pisanie cyklu o Annice Bengtzon. Tuż przed premierą szwedzkiego wydania „Żelaznej krwi” wydawca zapowiadał, że ma to być powieść, w której bohaterka powróci do starej sprawy, a autorka pozamyka niedokończone wątki. Nic dziwnego, że atmosfera była dzięki temu dość gorąca. Czytaj dalej Pożegnanie z Anniką Bengtzon (Rafał Chojnacki)
Anders de la Motte dał się poznać jako sprawny twórca thrillerów kryminalnych z wątkami nawiązującymi do nowoczesnych technologii, ze szczególnym uwzględnieniem internetu. Trylogia, którą tworzą powieści [geim], [buzz] i [bubble], spotkała się z dość dobrym przyjęciem również w Polsce. Dzięki temu mamy okazję przyjrzeć się kolejnej serii, której pierwszym tomem są właśnie Szczątki pamięci.
Tytułowych „dwóch żołnierzy”, to praktycznie jeszcze nastolatki (starszy z nich ma 18 lat). Bracia Gabriel i Leon są członkami nowo powstałego gangu. Tatuaże z logo swojej poprzedniej organizacji usunęli z nóg lutlampą. Teraz mają plany, dzięki którym zyskają szacunek wśród swoich i strach wśród reszty Szwedów. Czytaj dalej Żołnierze z przedmieścia (Rafał Chojnacki)
W powieściach pisanych z Börgem Hellströmem, Anders Roslund bardzo często sięgał po prawdziwe sprawy kryminalne, które były w twórczy sposób wpisywane w fikcyjną fabułę tworzonej przez ten duet serii, której głównym bohaterem jest sztokholmski policjant, Ewert Gerns. Czytaj dalej Braterska opowieść (Rafał Chojnacki)
Choć lubię Arne Dahla, a jego bohaterowie często poruszają się po Sztokholmie znanymi mi ścieżkami, to nigdy nie podchodziłem do jego powieści tak bardzo osobiście, jak tym razem. Wstrząsy wtórne, to powieść, która dobrze odpowiada na poczucie zagrożenia, z jakim musieli się zmierzyć Sztokholmczycy, gdy Dahl pisał swoją powieść. W lipcu 2005 roku miał miejsce zamach w londyńskim metrze.
Pierwsze spotkanie polskich czytelników z Marią Wern, bohaterką cyklu powieściowego Anny Jansson, to po raz kolejny skok na głęboką wodę. Polski wydawca prezentuje nam czwartą powieść o śledztwie, prowadzonym przez dzielną panią detektyw z gotlandzkiej policji. Na szczęście część spośród czytelników miała już szansę zapoznać się z nią za pośrednictwem serialu, w którym tytułową rolę gra Eva Röse.